16-07-14 - Field - Iceline Trail - Field





Het was opnieuw zo'n dag waarvan we heel veel verwachtten als we alle commentaren mochten geloven.  En we kunnen alvast zeggen dat het dit absoluut geworden is, gewoon een hike die zo onze top 5 (3?) binnen dondert.
Niets van de commentaren over de Iceline Trail was overdreven!

We proberen zo vroeg mogelijk te vertrekken omwille van de voorspelde hitte, maar het is toch al 10u als we de trailhead verlaten en aan de hike beginnen.  We parkeren ons niet op de parking van de Takakkaw Falls, maar wel langs de weg, net bij de oprit van de Whiskey Jack Youth hostel.  Vermits we toch nog redelijk vroeg zijn is er nog plaats en dit scheelt straks enkele honderden meter als we afgepeigerd terug naar de auto moeten...


Zoals we vernomen hadden is het eerste gedeelte (3,2 km) heel stevig stijgend (de vorige weken wel zwaardere kost verwerkt...) en voortdurend door het bos. Deze keer zijn we daar wél gelukkig mee, vermits dit dus ook schaduw betekent, en die is bijzonder welgekomen.
We vangen wel nu en dan een glimp op van de Takakkaw Falls aan de overkant van het dal en we worden ook voortdurend begeleid door hun bulderend geluid. Eigenlijk nog maar zelden dergelijk krachtige watervallen gezien.  Het doet denken aan de openingen bij een stuwdam.


Eens we uit de bossen zijn stopt ook het steile klimmen en gaat het allemaal wat minder snel omhoog.



We lopen hier op kleine en grote rotsen en zowaar op slickrock.  Mocht die een andere kleur gehad hebben, we waanden ons in het Zuidwesten.
We ronden een zoveelste bocht en dan begint een, niet meer stoppend, visueel feest.



Yes! Dat is echt helemaal de omgeving waarin we zo graag hiken: zo dicht bij krakende gletsjers dat we ze als het ware kunnen aanraken, overal watervallen, de ene na de andere bruisende rivier die we via rotsblokken moeten oversteken, mooi gekleurde meren enz.... We zijn opnieuw in het walhalla van elke liefhebber van het absolute hooggebergte terechtgekomen! De pret kan nu echt niet meer op: rondom ons de machtige gletsjerwereld en aan de overkant de bulderende Takakkaw Falls..we voelen ons als kinderen in een snoepwinkel.






Hier willen we liefst zo lang mogelijk blijven en we besluiten dan ook om Celeste Lake van onze plannen te schrappen.  Dit zou immers betekenen dat we een rondje lopen en dus hier niet meer voorbijkomen op de terugweg.  Bovendien lopen we dan ook veel langer tussen de bomen en deze gletsjerwereld is toch wel van een andere orde van schoonheid.  Nadeel is dan weer dat we opnieuw de 3,2 km moeten dalen wat onze knieën niet zo leuk zullen vinden, maar ach, wandelstokken zijn al een wereld van verschil en na vandaag is het toch zo goed als afgelopen met de zware hikes.











Iets voorbij de afslag naar Celeste Lake nemen we onze lunch (andermaal with a view), aan de rand van een bruisende rivier.




Nadat we hier een ganse tijd gebleven zijn vangen we de terugweg aan.


We zien op een bepaald moment een vrouw voorbijkomen met een volwaardige paraplu tussen haar rugzak gebonden.  We slaan een praatje met haar en ze vond dat een hoed haar vandaag onvoldoende zou beschermen... Een bizar zicht was het in elk geval en ik kon er nog net een foto van maken...


We zien ook nog een gezin met 2 kinderen en als die ons iets vragen, kan ik al na 5 woorden zeggen "zeg het gerust in het Nederlands".  Een Nederlands gezin dus dat echt totaal onvoorbereid aan deze hike bezig was...een soort pantoffels waar men op boten mee rondloopt, elk 1 (één) klein flesje water en duidelijk totaal niet wetend waar ze zich bevonden. Ze dachten dat ze aan Celeste Lake waren terwijl dit nog 3,5 km verder lag... Toen ze mij de afstand naar de Takakkaw Falls vroegen stond er in hun naam van de watervallen zelfs geen enkele 'a'... Niet iedereen vindt het dus noodzakelijk om veel energie in een voorbereiding te steken...

Op de terugweg zien we ook nog een groepje dat zich toch wel vervaarlijk dicht bij heel diepe spleten in de gletsjers waagt.



We blijven genieten van het ene mooie uitzicht na het andere.







Na de hike rijden we nog even tot bij de Takakkaw Falls. Raar dat we ze de ganse dag van bovenaf gezien hebben inclusief de gletsjer die ze voedt, terwijl de meeste mensen hier (en dat er héél veel...) geen idee hebben hoe dit er uitziet.


Ze behoren met hun 245m tot de hoogste van Canada en zijn toch echt wel imposant.  Iemand die het wilt kan gerust een douche nemen zonder er echt heel dichtbij te gaan.  Hier hebben we ook nog een tijdje gezeten op een bankje langs de snelstromende, bijna witte rivier.






En de alomtegenwoordige squirrel zien we hier uiteraard ook.



De weg naar/van de Takakkaw Falls is overigens ook een feest voor het oog met de indrukwekkende besneeuwde bergtoppen op de achtergrond en één van de scherpste haarspeldbochten die we ooit gezien hebben.

--> onderstaande video wordt aan 1,5x de werkelijke snelheid weergegeven <--



Afhankelijk of we binnen enkele dagen nog al dan niet de High Note Trail lopen in Whistler, was dit onze laatste hike, voor deze vakantie, in het hooggebergte.  Maar wát voor één, een absolute aanrader voor iedereen die van de gletsjerwereld houdt.  De naam Iceline Trail dekt hier echt volledig de lading.

Morgen en overmorgen mogen de voeten en benen rusten/recupereren van al hetgeen ze de afgelopen weken te verduren gekregen hebben.  We hebben immers 2 rijdagen, met wel enkele voorziene stops/viewpoints onderweg, want we zullen nu niet bepaald door een saai landschap rijden.
Één ding staat als een paal boven water: ons vochtgehalte zal niet meer zo drastisch aangetast worden...

Je kan deze schitterende hike ook weer vinden op onze AllTrails pagina: Iceline Trail
De lengte van de wandeling van vandaag was 13 km. 

We sluiten deze dag af met het, alweer, voortreffelijke eten in de Truffle Pigs.

Het weer :  opnieuw superweer bij 32°C

Overnachting in : Truffle Pigs Lodge
Aantal gereden km : 38

1 opmerking:

nellekedus zei

Reactie geplaatst op de verkeerde hike.

De Iceline is een waar we altijd terug naar toe gaan

Frans en Nelleke