12-07-14 - Banff - Eiffel Lake - Lake Louise





Het is weekend én schitterend weer en dat merken we al direct als we aankomen bij Moraine Lake, waar onze hike van vandaag begint, die naar Eiffel Lake.  De parking staat om 10u30 al helemaal vol en we moeten al langs de straatkant parkeren.  De wandeling naar Moraine Lake zelf zullen we dan maar als opwarming beschouwen.  Alhoewel..."opwarming"?  Het is vandaag al heel vroeg puffen geblazen en als we naar boven kijken moeten we niet te veel op medewerking van wolken te rekenen om voor een beetje schaduw te zorgen.  Nergens ook maar het kleinste plukje wolken te zien...en dat zou zo de ganse dag blijven.

We gaan nog eens het rotspad op naar boven om een foto te nemen van Moraine Lake.  Wat is dit toch, samen met Lake Louise, een mooi meer, met dat prachtig gekleurde water en omringd door al die sneeuwbergen en gletsjers.


Alleen bijzonder jammer dat het zo super super super toeristisch is.  Ganse horden bussen met tientallen fototoestellen behangen kleine Aziatische medemensen worden hier uitgekieperd om kwebbelend op de foto te poseren en een half uur later alweer te vertrekken naar een volgende bestemming waarvan ze de naam al lang vergeten zijn...
Heel beleefde mensen, maar waarom zijn ze toch altijd met zoveel?

Gelukkig verlaten we de oevers van het meer direct en na amper 30m van die stopplaatsen ben je al helemaal alleen.  Alleen nog een enkele verdwaalde toerist die eens naar de bordjes van de trailheads komt kijken, zich afvragend of deze cijfers soms prijzen zijn van gerechten die men hier ergens kan kopen...

Het is inmiddels 11u35 geworden als we echt vertrekken van bij de trailhead (hoogte 1.876m).  Direct staat er al een bord met de waarschuwing dat het "by law", omwille van "bear activity", verplicht is om in een groepje van minstens 4 personen te wandelen.




Vermits wij maar met 2 zijn wachten we even en we kunnen ons direct aansluiten bij 3 andere hikers.
Niets echter zo lastig als niet op jouw eigen tempo te kunnen klimmen/dalen.  Na amper 5 minuten zien we de anderen al niet meer.  We wachten nog even tot ze zo goed als opnieuw bij ons zijn, maar 5 minuten later zijn we opnieuw alleen.  Dan zijn we maar gewoon doorgestapt met de bearspray binnen handbereik.  We zagen overigens meer groepjes van 2, of zelfs hikers alleen, dan groepen van 4 personen, die heel zeldzaam waren.

De eerste 2,6 km zijn onophoudelijk klimmen tussen de bomen, via switchbacks naar de splitsing met de Sentinel Pass Trail.  Deze splitsing bereiken we om 12u27 (hoogte 2.196m).  De hike wordt als "moderate" bestempeld, maar in deze hitte valt het echt niet mee om zo sterk te stijgen over zo'n  korte afstand, zelfs al lopen we grotendeels in de schaduw van de bomen.

Vanaf hier wordt de begroeiing snel minder en we kunnen nog enkele keren Moraine Lake in de diepte zien liggen.  Wat een prachtige waterkleur, bijna niet te geloven dat dit "puur natuur" is.



Na 5,3 km zien we Eiffel Lake al heel goed liggen.  
Het is inmiddels 13u05 geworden en we zijn op een hoogte van 2.293m.  Vanaf hier is het stappen echt een plezier.  De uitzichten zijn grandioos en we zijn helemaal omringd door de tien besneeuwde toppen van de Valley of the Ten Peeks.  We moeten wel enkele keren opletten als we door sterk hellende sneeuwstukken moeten stappen.















Na 6,2 km zijn we aan het einde van Eiffel Lake gekomen en we vinden nog een verdwaalde boom die ons meer dan voldoende schaduw geeft voor onze dagelijkse "lunch with a view".
Het is dan 13u25 en we zitten op 2.303m hoogte.

Wat is het hier in deze, grote, regio toch ongelooflijk mooi.  Telkens proberen we dan ook onze hikes zo in te plannen dat we bij het hoogste én verste punt kunnen lunchen.  De beloning voor alle zweetdruppels is dan ook bijzonder groot.






We blijven hier zowat een uur vooraleer we om 14u30 de terugtocht aanvatten.







Ineens zien we een groep Aziaten op de trail waarvan we denken dat ze een meerdaagse naar de Noordpool of zo aan het doen zijn. Ze zijn echt volledig ingepakt met mutsen, handschoenen,  sneeuwlaarzen enz.  Het blijkt dat ze...net dezelfde hike doen als wij...



Het gaat nu bijna voortdurend in dalende lijn en het stapt dan ook heel wat vlotter (alhoewel onze knieën daar niet altijd tevreden meer waren...) en om 15u55 staan we al opnieuw bij de trailhead.  We hebben dan 14,5 km in totaal  afgelegd.
Onderweg bleven we nog een tijdje spreken met enkele mensen uit Canmore over allerlei trails hier in de buurt.  Ze gaven ons de raad om onze hike van morgen (Helen Lake) vroeger aan te vatten omwille van de nóg hogere voorspelde temperaturen.  Pfff...

Als we beneden zijn lopen we nog binnen in het Café en drinken iets fris op het terras.  We steken nog even de handen in het ijskoude Moraine Lake en verfrissen er ons gezicht.  We geloven onze ogen  niet als we er ineens enkele dapperen zien induiken en lustig aan het zwemmen gaan...voor 10 seconden...




Als we terug wegrijden zien we dat de auto's inmiddels zo'n 2 km ver geparkeerd staan langs de weg.  Het is dus inderdaad weekend en hoogzomer...

Vorig jaar sliepen we hier in de Lake Louise Inn waar we toen een heel onaangename ervaring hadden met de ons eerst toegewezen kamer in "blok 4".  Dit jaar slapen we in de Mountaineer Lodge en dat is een bijzonder grote meevaller.  Heel mooie, grote kamers en superinternet.

Het is inmiddels een gewoonte geworden dat mijn zoon op Tripadvisor de restaurants opzoekt van de plaats waar we verblijven en deze keer kwam hij met iets heel verrassend voor de dag, namelijk het "Lake Louise Station Restaurant", een restaurant in het oude, originele, treinstation van Lake Louise.
Zodra we er aankomen zijn we al helemaal overtuigd: wát "a hidden gem" zo dicht bij het overdrukke Lake Louise Village.  Hier is het pure rust, midden de natuur.  Er staan ook enkele oude treinwagons die te bezichtigen zijn.


Eens binnen in het restaurant druipt de nostalgie er van af.  We vernemen dat het gebouw als station gebruikt werd van het begin van de 20e eeuw tot 1989.  Daarna stond het een tijd leeg en werd het vervolgens opgeknapt om als restaurant dienst te doen (vanaf 1996).  De schitterende ramen, ingelegd in lood, zijn nog origineel alsook de houten vloer en de open haard.  Gewoon schitterend en een ab-so-lu-te aanrader.
Maar de grootste verrassing moest nog komen: terwijl we op ons eten aan het wachten zijn, stopt de legendarische Rocky Mountaineer passagierstrein, die tussen Vancouver en Calgary rijdt.

Het is precies zoals de aankomst van een cruiseschip, direct worden vlaggen en bloemen klaargezet en de passagiers die geboekt hebben in het Fairmont Chateau Lake Louise worden met de nodige égards ontvangen en met bussen naar het hotel gereden.
Ik maak nog een praatje met één van de passagiers en het was "the most amazing trip of my life" wist ze mij te vertellen.  Dat wil ik gerust geloven, één van de mooiste sceneries in de hele wereld doorkruisen met de trein (voorzien van extra grote vensters) en met dergelijk weer.  Er zijn slechtere dingen in de wereld...

Na het, overigens heel lekkere én betaalbare, eten rijden we nog even tot bij Lake Louise omdat het vandaag Super Moon is, maar we hebben geen geluk: de maan zal pas morgenvroeg om 5u pal achter het meer boven de gletsjers staan.  En dan zullen we allicht, na de alweer geleverde inspanningen, nog van een verdiende nachtrust aan het genieten zijn...


Het was opnieuw een superdag met een fantastische hike en avondeten in een verrassend leuk restaurant.

De volledig hike met lengte, hoogteprofiel, foto's en gpx-bestand staat op onze EveryTrail pagina: Eiffel Lake

Het weer : nu helemaal geen enkel wolkje meer aan de lucht, 29°C

Overnachting in : Mountaineer Lodge
Aantal gereden km : 99

1 opmerking:

Unknown zei

Wat een hike weer, jullie zullen wel een heel goede conditie hebben, mooie foto's ook op Facebook!