08-07-14 - Many Glacier - Grinnell Glacier - Grinnell Lake - ManyGlacier





Na onze 25km van gisteren waren we van plan om het vandaag iets rustiger aan te doen.  En alhoewel de voeten en benen eigenlijk helemaal geen last meer bleken te hebben van de zware hike bleven we bij ons besluit...althans tot tijdens het ontbijt.  Toen begon het eigenlijk weeral te kriebelen om toch maar weer het hooggebergte in te trekken.
We zouden naar Grinnell Glacier stappen, althans zo ver we konden want we wisten dat het, omwille van de vele sneeuwvelden, onmogelijk was om helemaal tot de top te gaan.  Bovendien deden we toch 1 toegift: we zouden niet de hele weg terug stappen, maar slechts tot bij de boat dock van Lake Josephine.  Dat scheelde toch zo'n 3,5km.

We vertrokken om 10u30 aan de trailhead voor Cracker Lake, direct achter het Many Glacier Hotel.  Deze trail sluit iets verder aan op de trail naar Grinnell Glacier en het leek ons leuker om direct langs Swiftcurrent Lake te stappen.  Met de temperaturen van vandaag (tot een stuk boven de 30°) gaf dit ook een verkoelender gevoel.









Eens voorbij Swiftcurrent Lake kwamen we dan op de trail naar Grinnell Glacier. We lopen de ganse tijd, behoorlijk stijgend, in de brandende zon, maar wél met een enig mooi uitzicht op Lake Josephine en de gletsjerwereld op de achtergrond.





We krijgen heel snel zicht op Grinnell Lake, dat met zijn smaragdkleur als een oase is tussen de besneeuwde toppen.




Eens voorbij Lake Josephine begint het pas écht goed te klimmen en vermits we voortdurend op een zuidgerichte bergflank lopen is het puffen en zweten geblazen.
We hebben enkele dagen geleden een nieuw soort thermosflessen gekocht waarin onze drank merkwaardig koud blijft.  Eens geen verkooppraatjes dus, maar echt bijzonder goed materiaal, zoals eigenlijk de volledige uitrusting dient te zijn wil men plezier beleven aan het hiken in plaats van af te zien.



Het valt op dat dit een bijzonder populaire trail is, want in tegenstelling tot gisteren lopen er hier wél behoorlijk wat hikers.  Wat ook opvalt: van alle schaduwrijke plaatsen onder bomen wordt gretig gebruik gemaakt om even bij te komen en te drinken.  Er wordt hier uiteraard gesocialized en we raken aan de praat met een leraar uit Tuba City (Arizona). Bovendien blijkt hij ook bezeten van het Zuid-Westen en kent hij de meeste plekken waar we oa in april geweest zijn. Tja...dat is natuurlijk weeral iemand waarmee we lang konden blijven babbelen...

Overal komen pal naast ons riviertjes en watervalletjes uit de rotsen en die hebben gretig aftrek om gewoon even de handen en het gezicht te verfrissen.



We moeten een stukje door de sneeuw lopen en weten dan al dat het eindpunt niet ver meer af is.  Niets te vroeg in deze hitte.



Er hangt inderdaad ineens een touw en bordje over het pad.


Geen verbod dus om verder te gaan, maar wel een waarschuwing voor gevaar.  Dat blijkt niet overdreven want we zien het water met volle kracht onder de sneeuw stromen.  Hier weet je dus echt niet hoe dik dit pak sneeuw nog is en welk gewicht die nog kan dragen.


Ideale plek en uur om de lunch te nemen.  En opnieuw is het absoluut "a lunch with a view".




Door het opspattende water, het geruis van de waterval én de verkoeling van de sneeuw is het hier heerlijk toeven.  De zon brandt echter ongenadig hard, maar met de nodige hoofdbescherming en zonnemelk blijven we hier toch een hele tijd.



Dan is het stilaan tijd om terug naar beneden te gaan want we willen graag de boot halen, op de kop van Lake Josephine, om 15u45.




We zien de boot van 14u45 net aankomen/vertrekken.  De volgende zouden we dus moeten kunnen nemen.




Als we het steile stuk terug naar beneden gaan komen we nog tientallen hikers tegen waarvan de meesten er al bijna als levende lijken uitzien.  Blijkbaar hadden er heel wat deze hike in de combinatie met de hitte onderschat. We zien zowaar iemand op...teenslippers...tja...

We zijn een halfuurtje vóór tijd bij de boat dock en het eerste wat we doen is de schoenen en kousen uittrekken en de voeten in het ijskoude water steken.  Langer dan een paar seconden houden we het niet vol, maar hoe verfrissend is dit!




Eens de boot er is, is het puur genieten, glijdend over, eerst Lake Josephine en daarna op Swiftcurrent Lake.  De beide meren zijn niet met elkaar verbonden en er is dus een korte wandeling van 0,3km nodig om van de ene boot naar de andere te stappen.







We komen aan bij het Many Glacier Hotel en doen ons op het terras tegoed aan een verfrissend drankje.  Daar vernemen we ook de onwaarschijnlijke 7-1 in de halve finale tussen Duitsland en Brazilië.  Eerlijk gezegd zit het voetbal, door de omgeving waarin we verblijven, al zo ver weg dat we zelfs niet wisten dat er vandaag gevoetbald werd.  Zo ziet men maar de relativiteit van alles.

We hebben in totaal zo'n 10km gestapt en hebben zo'n 1400m hoogtemeters gemaakt (700m stijgen+dalen).  Niet slecht voor een "rustige" wandeldag.
De wandeling inclusief GPS-track, hoogteprofiel, afstanden en foto's staat op EveryTrail
Wat is Glacier NP een ongelooflijk mooi park.  We waren er vroeger nog geweest, maar zoals de meeste toeristen waren we amper uit de auto gekomen.  Wat we de 2 voorbije dagen echter gezien hebben aan woeste, pure natuur kan enkel maar door de, stevige, wandelschoenen aan te trekken.  Een échte aanrader voor elke natuurliefhebber die over de nodige basisconditie beschikt ("iets" méér mag ook...) en die niet al te veel last heeft van hoogtevrees.
Morgen verlaten we de VS en gaan naar Waterton NP in Canada.  Een park waar we nog nooit waren maar waarvan we ook dezelfde natuurpracht als Glacier NP mogen verwachten.  Nu maar hopen dat de temperatuur niet blíjft stijgen...
Het weer :  staalblauwe lucht bij 30°

Overnachting in Swiftcurrent Motor Inn
Aantal km gereden : 0

Geen opmerkingen: